Depresja zimowa
Choroba efektywna sezonowa, zwana potocznie depresją zimową lub sezonową, jest typem depresji występującym w okresie jesienno-zimowym. Większość osób jest bardziej pogodna i pełna energii, gdy świeci słońce, natomiast w trakcie zimowych miesięcy czujemy się przytłumieni i mniej aktywni.
Między październikiem a kwietniem 1-3 % Polaków wykazuje objawy choroby afektywnej sezonowej, a u kolejnych 20% stwierdza się łagodniejsze ” przygnębienie jesienne”.
Dolegliwości mogą pojawiać się w każdym wieku, ale najczęściej występują u osób między 18 a 30 rokiem życia. Objawy zwykle znikają na wiosnę, albo nagle, niekiedy przechodzące w nadaktywność, albo stopniowo. chorobę afektywna sezonową powoduje brak światła . W zimie dni s a znacznie krótsze niż latem, a światło znacznie mniej intensywne.
Może to oznaczać, ze ilość dostarczanego światła do części mózgu zwanej podwzgórzem, która kontroluje ważne funkcje organizmu, tj. sen, apetyt, temperatura, popęd seksualny, nastrój czy aktywność, jest niewystarczająca. U ludzi cierpiących na depresję zimową funkcje te ulegają spowolnieniu i zredukowaniu.
Objawy:
- senność w ciągu dnia
- brak energii na codzienne czynności
- nadmierny apetyt, tycie
- złe samopoczucie, czasami poczucie bezradności i rozpaczy
- niechęć do widywania ludzi, spotkań towarzyskich i rozrywek
- strach, napięcie, drażliwość
- brak zainteresowań seksem
Dobry efekt przynosi leczenie światłem. Inne rozwiązania to leki antydepresyjne i suplementy
